آکنه یک بیماری شایع پوستی است که افراد در هر سنی را درگیر می کند، اما بیشتر در دوران بلوغ شایع است. مشخصه آن ایجاد جوش، جوش سرسیاه، سرسفید و سایر لکه ها روی پوست است. آکنه می تواند در قسمت های مختلف بدن مانند صورت، پشت، سینه، شانه ها و بازوها ظاهر شود.
علل آکنه
آکنه در اثر ترکیبی از عوامل از جمله تغییرات هورمونی، تولید بیش از حد چربی، مسدود شدن منافذ و عفونت های باکتریایی ایجاد می شود. در اینجا برخی از دلایل اصلی آکنه آورده شده است:
نوسانات هورمونی: در دوران بلوغ، بدن دچار تغییرات قابل توجهی می شود که منجر به افزایش سطح هورمون هایی مانند تستوسترون می شود. این هورمون ها غدد چربی را تحریک می کنند تا چربی بیشتری تولید کنند که می تواند منجر به مسدود شدن منافذ و آکنه شود.
تولید بیش از حد چربی: غدد چربی سبوم تولید می کنند، ماده ای روغنی که به محافظت از پوست کمک می کند. با این حال، زمانی که غدد بیش از حد فعال می شوند، چربی زیادی تولید می کنند که منجر به مسدود شدن منافذ و آکنه می شود.
منافذ مسدود شده: سلول های مرده پوست و سایر مواد زائد می توانند با چربی اضافی مخلوط شوند و باعث انسداد فولیکول های مو شوند. این منجر به تشکیل جوش های سر سفید و سر سیاه می شود که در نهایت می تواند به جوش های قرمز ملتهب تبدیل شود.
باکتری: پروپیونی باکتریوم آکنه (P.acnes) نوعی باکتری است که به طور طبیعی روی پوست وجود دارد. هنگامی که منافذ مسدود می شوند، باکتری P.acnes به سرعت تکثیر می شود و باعث التهاب و تشدید بیشتر آکنه می شود.
علائم آکنه
علائم آکنه بسته به شدت بیماری متفاوت است. برخی از رایج ترین علائم عبارتند از:
کومدون‌ها (جوش‌های سر سفید و سرسیاه): این موارد زمانی اتفاق می‌افتند که منافذ پوست با سلول‌های مرده پوست و چربی اضافی مسدود می‌شوند. جوش های سرسفید بسته می مانند، در حالی که جوش های سرسیاه باز می شوند و محتویات خود را روی سطح پوست رها می کنند.
پاپول ها: توده های قرمز کوچک و حساسی که هنگام ترک خوردن دیواره های منافذ مسدود ایجاد می شوند.
پوسچول: جوش های قرمز و متورم که حاوی چرک هستند. آنها اغلب از پاپول ها ایجاد می شوند و در صورت ترکیدن یا برداشتن می توانند جای زخم را به جای بگذارند.
ندول ها: توده های بزرگ و دردناکی که در عمق پوست ایجاد می شوند. آنها می توانند آسیب طولانی مدت و زخم ایجاد کنند.
کیست ها: شبیه ندول ها، اما پر از چرک. آنها بزرگ، دردناک هستند و می توانند باعث ایجاد زخم های مداوم شوند.
تشخیص آکنه
پزشکان معمولاً آکنه را بر اساس ظاهر آن تشخیص می دهند. آنها ممکن است سوالاتی در مورد روتین مراقبت از پوست، رژیم غذایی و سابقه خانوادگی آکنه از شما بپرسند تا دلایل زمینه ای این بیماری را مشخص کنند. در موارد شدید، بیوپسی ممکن است برای رد سایر بیماری های پوستی ضروری باشد.
درمان آکنه
درمان‌های مختلفی برای آکنه وجود دارد، از کرم‌ها و پاک‌کننده‌های بدون نسخه خفیف تا داروهای تجویزی و روش‌های جراحی. در اینجا برخی از رایج ترین داروها و درمان های آکنه مورد استفاده قرار می گیرند:
درمان های موضعی: کرم های بدون نسخه و تجویزی حاوی بنزوئیل پراکسید، اسید سالیسیلیک یا روغن درخت چای می توانند به طور موثر آکنه های خفیف تا متوسط را مدیریت کنند.
آنتی بیوتیک های خوراکی: آنتی بیوتیک های تجویزی مانند مینوسیکلین، تتراسایکلین و اریترومایسین رشد باکتری ها را کاهش می دهند و به بهبود ضایعات موجود و جلوگیری از ضایعات جدید کمک می کنند.
رتینوئیدها: مشتقات ویتامین A، رتینوئیدها باعث افزایش گردش سلولی، کاهش منافذ مسدود شده و التهاب می شوند. هم بدون نسخه (آداپالن، دیفرین) و هم با نسخه (ترتینوئین) در دسترس است.
کنترل هورمونی: برای زنان، قرص‌های ضد بارداری می‌توانند هورمون‌ها را تنظیم کرده و آکنه را کاهش دهند. اسپیرونولاکتون، یک داروی فشار خون، همچنین می تواند اثرات هورمون های مردانه را که در ایجاد آکنه نقش دارند، به حداقل برساند.
ایزوترتینوئین: گزینه بسیار موثر اما بالقوه سرشار از عوارض جانبی برای موارد شدید. این رتینوئید خوراکی با خطرات جدی سلامتی مرتبط است، بنابراین برای موارد مقاوم تحت نظارت دقیق پزشکی محفوظ است.
درمان های حرفه ای: درمان با نور آبی، استخراج، لایه برداری شیمیایی و میکرودرم ابریژن می تواند اثربخشی داروها را افزایش داده و بافت و رنگ پوست را بهبود بخشد.
درمان های خانگی برای آکنه
در حالی که هیچ درمان معجزه آسایی وجود ندارد، درمان‌های خانگی خاصی می‌توانند مکمل درمان‌های پزشکی و تسکین جوش‌های جزئی باشند. به خاطر داشته باشید که اینها ممکن است برای همه کارایی نداشته باشند و همیشه قبل از معرفی محصولات یا مکمل های جدید به روال مراقبت از پوست خود با یک متخصص پوست مشورت کنید.
روغن درخت چای (Melaleuca alternifolia): استفاده از روغن درخت چای رقیق شده (غلظت 3 درصد توصیه می شود) به طور مستقیم در مناطق آسیب دیده نشان داده است که با باکتری P. acnes مبارزه می کند و التهاب را کاهش می دهد. قبل از استفاده دو بار در روز، چند قطره را با روغن حامل (اسطوخودوس یا نارگیل) مخلوط کنید. صبور باش؛ نتایج قابل مشاهده ممکن است هفته ها طول بکشد تا به دست آید.
ژل آلوئه ورا: مصرف خوراکی ژل آلوئه ورا (یک قاشق غذاخوری در روز) می تواند سلامت داخلی و نگرانی های خارجی پوست مانند زخم ها، سوختگی ها و بله، آکنه را بهبود بخشد. اگرچه شواهد در مورد کاربرد موضعی به تنهایی متناقض هستند.
کمپرس گرم و سرد: استفاده متناوب - پنج دقیقه گرم و به دنبال آن پنج دقیقه سرد - جریان خون را تحریک می کند، منافذ را برای پاک کردن کثیفی/روغن های به دام افتاده باز می کند و ناراحتی ناشی از جوش را کاهش می دهد. مزایای مرتبط با
درمان نور آبی هنوز از نظر علمی ثابت نشده است، اما گزارش‌های حکایتی نشان می‌دهند که ترکیب این روش با استفاده منظم از محصولات zit-zapping حاوی بنزوئیل پراکسید یا محصولات گوگرد تأثیر مثبتی دارد.
اصلاحات رژیم غذایی: در حالی که پیوندهای خاص بین غذاهای فردی به طور قطعی به عنوان عوامل ایجاد کننده آکنه شناسایی نشده است، تحقیقات نشان می دهد که رژیم های غذایی غربی غنی از قندهای تصفیه شده و نشاسته ممکن است به دلیل الگوهای ارتباطی مشاهده شده در بین افرادی که به طور منظم آنها را مصرف می کنند در مقایسه با سایرین که آنها را مصرف می کنند، نقش داشته باشد. وعده های غذایی کمتر فرآوری شده محدود کردن مصرف شیر را در نظر بگیرید زیرا هورمون‌های موجود در شیر گاو می‌توانند باعث تحریک بیماری‌های پوستی انسان مانند سندرم تخمدان پلی کیستیک شوند که قبلاً با ایجاد علائم آکنه بزرگسالان در مراحل بعدی زندگی ارتباط دارد. همچنین، کربوهیدرات های پیچیده موجود در حبوبات (نخودفرنگی)، برنج قهوه ای یا غلات کامل مانند سیب زمینی شیرین را به جای کربوهیدرات های ساده ای که از طریق نوشابه های نوشابه همراه با f
ادامه هید
سیب زمینی سرخ کرده. ارتباط بین رژیم غذایی و آکنه هنوز در حال مطالعه است، اما انتخاب های سالم تر نمی تواند صدمه ای داشته باشد!
اقدامات پیشگیرانه در برابر آکنه
هنگام مدیریت آکنه، پیشگیری کلیدی است. این نکات را رعایت کنید تا پوست خود را تمیز و سالم نگه دارید:
عادات بهداشتی را رعایت کنید: شستن منظم صورت خود با استفاده از آب ولرم و پاک کننده های بدون کف، کمک زیادی به جلوگیری از آکنه می کند. حتما قبل از خواب هم تمام لوازم آرایش را پاک کنید!
محصولات مراقبت از پوست مناسب را انتخاب کنید: به دنبال محصولات ملایم و بدون چربی با برچسب "غیر کومدوژنیک" باشید به این معنی که منافذ پوست را مسدود نمی کنند. از اسکراب‌های قوی و همچنین لایه‌بردارهای خشن که روغن‌های طبیعی صورت شما را از بین می‌برند و باعث تولید مجدد می‌شوند که در واقع منجر به جوش‌های بیشتر می‌شود، خودداری کنید. در عوض ضد آفتاب‌های فیزیکی مانند اکسید روی و دی‌اکسید تیتانیوم را به جای مواد شیمیایی فعال مانند Oxybenzone انتخاب کنید، زیرا آنها برهم‌کنش ندارند و به عمق سیستم بدن ما نفوذ نمی‌کنند. به این ترتیب ما نه تنها از خود در برابر اشعه های مضر UV محافظت می کنیم، بلکه از مشکلات داخلی بالقوه مربوط به تأثیرات هورمونی اضافی نیز محافظت می کنیم.
سطوح استرس را مدیریت کنید: مطالعات نشان می‌دهد که استرس باعث ترشح هورمون‌هایی مانند کورتیزول می‌شود که احتمال ایجاد ضایعات آکنه را به ویژه در افراد مستعد ابتلا به آکنه بزرگسالان افزایش می‌دهد (انواع کیستیک). و خواب آرام کافی در شب داشته باشید - حداقل هشت ساعت را هدف قرار دهید.
از آرایش غیر کومدون زا و ضدآفتاب استفاده کنید: کرم‌های زیر پوستی، رژگونه‌ها یا پودرهایی با برچسب «بدون روغن» را انتخاب کنید. استفاده از آرایش های غلیظ و سنگین را به طور کلی محدود کنید زیرا حتی بهترین نیت ها با زیرسازی های سنگین ممکن است به دلیل کیفیت انسدادی خود باعث ایجاد لکه شوند. هنگام انتخاب بین محاصره فیزیکی خورشید - مانند اکسید روی TiO2 در مقابل فیلترهای شیمیایی محبوب تر.
منبع: زندگی سبز
نظرات شما عزیزان: